motto van de reis

In Lanzarote, the volcanoes are always int-erupting

2020

#1 LANZAROTE | Timanfaya en vulkaan

Hoe ik alleen overleef 4000 km van huis

Toen ik besloot deze reis te maken, was er geen weg terug, ik bedoel, die was er wel, maar ik hield er geen rekening mee. Ik kon tenslotte altijd zeggen dat ik niet ging en alles annuleren met een klik op een computer. Dat gebeurde echter niet. Het avontuur van mijn leven en de eerste volledig zelf georganiseerde reis wachtte me. Ik besloot dat het een verjaardagscadeau zou zijn – van mij voor mij.

Op oudejaarsavond schonk ik ergens in mijn koelkast een fles champagne van 0,33 cl in en met daaropvolgende vuurwerkexplosies besloot ik hem te openen en, voordat ik om 00:05 in slaap viel, plechtig mijn verjaardag te vieren – toen de 23e. rotzooi, het zorgt ervoor dat ik de hele tijd deze rotzooi in mijn hoofd heb, en als een georganiseerd beest kon ik dat niet laten gebeuren.

De vlucht stond gepland voor vroeg in de ochtend. Rond 7:00 uur. Ik werd half slapend wakker (als ze een week voor en na nieuwjaar vuurwerk afschieten, heb je het gevoel in oorlog te zijn, niet als op een feestje) en ik ging naar het vliegveld – ik heb nog nooit zo’n leegte op de wegen gezien in mijn leven – mijn verjaardag is 1 januari, het wordt leuk zeiden ze. Iedereen sliep al of ging net slapen, en ik, een eenzame reiziger, vertrok net 4000 km van huis, op mijn eigen verjaardag en bovendien zonder te weten of ik terug zou komen.

BEKIJK DE HELE FILM HIER

BESLUIT GEMAAKT - VLIEGTUIG PAKKEN

Voelde ik me zenuwachtig?
Nee
Heb ik aan alles gedacht?
Nee
Had ik plezier?
Ja

Zoals ze zeggen, wie geen risico neemt, drinkt geen champagne, ik heb champagne gemaakt, dus het is tijd om een risico te nemen. Rotterdam airport is een kleine knusse plek waar vliegtuigen vooral vliegen naar bestemmingen als Spanje of Portugal – je kunt dus ook wel zeggen dat het mijn thuisluchthaven is. Klein, rustig, 20 minuten inchecken, koffie en croissant, een uur voor de vlucht. Net als thuis, behalve dat ik pantoffels en een badjas zou moeten hebben. Ondertussen heb ik kleine souvenirs gekocht voor de eigenaren van het appartement waar ik zal verblijven tijdens mijn verblijf op Lanzarote. Het is tijd om in het vliegtuig te stappen. Het ging snel en zonder problemen. Ik had het geluk om een Brugada van kinderen voor me, achter me en naast me te krijgen. welkom in de hel. De vlucht van 4:30 uur is niet voor iedereen idyllisch, als de een je van rechts schopt, de ander van achteren en de derde je M&M’s aanbiedt die hij net uit zijn mond heeft gehaald, kun je vragen om het vliegtuig sneller te laten vliegen. Helaas bereikte de Boeing 737 waarmee we vlogen 756 km/u en dus wachtte ik met een koptelefoon op op turbulentie – dan zit iedereen stil alsof het de automatische piloot zou helpen om in evenwicht te komen.

Ik ben gearriveerd! De kinderen renden vrolijk het vliegtuig uit, ik wacht altijd tot iedereen als eerste bij de lopende band op hun bagage wacht – Zoals je weet heeft Spanje een iets andere benadering van tijd en tijd. Daarom, terwijl de passagiers renden om te zien of hun koffers al waren aangekomen (ter informatie – ze zaten nog in het vliegtuig), genoot ik rustig van de januaripalmen die naar elkaar wapperden in de wind.

Lanzarote

OP DE LUCHTHAVEN

Zoals ik al zei toen ik door de deur van no return liep (dit zijn de deuren waar je niet doorheen kunt als je iets bent vergeten uit het vliegtuig) en toen ik dacht dat de eerste koffer op het punt stond aan te komen. Ik verzamelde mijn twee roze harde snoepjes (koffers) en ging naar waar ze auto’s huren.

Uit eigen ervaring weet ik dat hoe lokaler het bedrijf is, hoe beter de service, dus ik gebruik niet degenen met niet “beste” meningen. Daarom heb ik gebruik gemaakt van de verhuurvriendelijke CICAR-service en ze vertrouwen erop dat de auto eruitziet zoals hij eruit zag – de mijne had een kilometerstand van 1000 km: P oeps! PS De militair vroeg ook zo vaak waar ik heen ging, dus nu kan ik hem deze film met een zuiver hart laten zien. Hij zal weten waar die kilometers vandaan komen.

GELUKKIGE VERJAARDAG VOOR MIJ!

Godverdomme, het is 12:00! Dus ging ik met Google Maps op reis – de eerste taak was het vinden van de plaats die ik via Airbnb had geboekt. Het bleek dat ik te vroeg was, dus ik had geen andere keuze dan te wachten. De heer die in het pand ernaast woonde en de beheerder was, sprak geen tand Engels en ik geen tand Spaans. Het wordt leuk dacht ik. Er waren 4 kamers binnen, ik kreeg die beneden met uitzicht op een van de vulkanen. Een prachtige plek, slechts één waarschuwing – in de winter neem je thermoactief ondergoed mee omdat de lokale bevolking geen verwarming heeft. Maak je geen zorgen als je in een hotel verblijft.

LATEN WE HET AVONTUUR BEGINNEN!

Ik pakte uit en controleerde wat ik de komende 7 dagen op de planning had staan. Wat had ik verwacht? Ik weet niet zeker of ik plezier zal hebben. Ik had contact met de eigenaar die me altijd hielp met vragen – het is een groot pluspunt, gastvrijheid. Ik ging naar Arrecife, om de hoofdstad van dit 60 km lange eiland te bezoeken. Tenerife maakte in 2018 een soortgelijke indruk op mij. Hier werd ik verliefd op de Canarische Eilanden. Het klimaat van beide eilanden is geweldig en er heerst zo’n rust en het gevoel alsof de tijd heeft stilgestaan. Magie. Ik heb besloten dat ik vandaag niet ga feesten, want ik heb een drukke agenda met attracties voor morgen. Dus snelde ik mijn Fiat 500 richting Tinajo. Ik viel in slaap in 3 minuten.

1000 KM - 7 DAGEN: LET'S DO IT!

Dag twee maakte me om 7.30 uur wakker. Er is hier een tijdsverschil van een uur en 10 jaar. Grap. De Canarische Eilanden liggen binnen de meridianen de Canarische Eilanden liggen binnen de 0 graden meridiaan, wat betekent dat ze hier dezelfde tijd hebben als in Londen. Dus als we op vakantie gaan, hebben we nog een uur om te verkennen – want wie verbiedt de rijken? De wegen van Lanzarote zijn prachtig, vaak zonder berm en met duizenden verschillende vulkanische formaties aan beide kanten. El Golfo verscheen als eerste in het vizier. De kleur van dit ongewone meer is te danken aan het specifieke fytoplankton dat erin wordt aangetroffen. Het heeft een diepte van 8-10 meter en is gevuld met zeewater. Het werd gevormd toen zeewater de krater van de vulkaan binnendrong. Bovendien is het waarschijnlijk zouter dan de Dode Zee. De stenen muur erboven is het enige deel van de vulkaan El Golfo, de rest is opgeslokt door de zee. Aan het eind van de dag ben ik naar verschillende plekken geweest waar je van mooie uitzichten kunt genieten. Deze plaatsen zijn Los Hervideros, Caldera Blanca, enchadero de los Camellos. En morgen is het tijd om de geheimen van Timanfaya te leren kennen De ochtenden op dit eiland zijn magisch, waarom? Omdat het hier zo stil is, vooral op 3 januari 2020, toen ik besloot een historische plaats te bezoeken – Timnfaya National Park. Het maanachtige landschap dat toeristen in vervoering brengt, is het resultaat van vulkaanuitbarstingen van slechts 300 jaar geleden. Lava en magma hebben rechtstreeks uit sciencefictionfilms een decor gecreëerd waarin, ondanks de hardheid, het leven zich geleidelijk verspreidt. Het park gaat open om 9.00 uur – en het is beter om er om 8.45 uur te zijn. Er waren een paar toeristen bij, maar binnen een uur bruiste het hele park van het leven. Een bustour is een uitstekende mogelijkheid om het park “van binnenuit” te bekijken. Dan kun je kijken hoe actief je een barbecue of een stoomfontein op de vulkaan kunt maken. Het punt dat niet mag worden gemist, zijn de verbazingwekkende zoutvelden van Salinas de Janubio. Daarom wordt het eiland ook wel het land van zout genoemd. Hun oppervlakte is 440.000 m2 en hier wordt jaarlijks gemiddeld 2.000 ton zout gewonnen. Naast de esthetische waarden is Salinas de Janubio in de eerste plaats een plaats waar 100% natuurlijk zeezout, vrij van conserveermiddelen en additieven, wordt gewonnen. Voor de productie ervan wordt oceaanwater gebruikt, dat na verdamping door de zon wordt opgevangen en vervolgens wordt gereinigd en andere productieprocessen ondergaan. Mijn doel was de zuidkant van het eiland, Faro de Pechiguera. Dit is een actieve vuurtoren aan de zuidwestkant van het eiland. Het werd geopend in 1866. Een oceaan en golven beuken tegen de rotsen. Dit geluid kalmeert en het zout zorgt voor verbluffende beelden op de muren van stenen.

Volgende stop: Costa de Papagayo, oftewel we betalen 2 euro en rijden een flink sportief stuk over een verharde weg. Het moet hier ’s nachts heerlijk stil zijn. Ik kwam aan op het strand. Prachtig uitzicht, vooral vanaf de bovenste kliffen. Ik wilde zitten en kijken. Helaas is de aura van januari zo winderig dat ik een korte broek droeg – een toerist. Dus ging ik naar de andere kant van de kliffen en daar zijn bergen en valleien, prachtige heuvels en smalle doorgangen – een plek voor wandelliefhebbers.

Lanzarote

being a tourist - easy job

Op dag 4 besloot ik om het noordelijke deel van het eiland te zien. Ik pakte voor de verandering wat kleren in (vulkanen waren ook gepland, dus ik nam voor de zekerheid een jas mee) en vertrok in mijn prachtige Fiat500.

De eerste stop is het kasteel van Santa Barbara. Het historische bolwerk bevindt zich op de berg Benacantil, die de hele stad domineert. De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot de 9e eeuw en de naam is waarschijnlijk afgeleid van de karakteristieke vorm van de heuvel, die de Arabieren Banu-lQatil of oorschelp noemden. Het bolwerk is omgeven door olijfbomen. Een van de binnenplaatsen is toegankelijk via een speciale lift vanaf het stadsniveau.

UITZICHTEN ZIJN MAGISCH - ZOALS OP MARS!

The view from the castle is a view of Teguise, a small town located at the foot of the castle. It is one of the first towns founded in the Canary Islands. Already after walking through the streets, you can notice great attention to detail and the architecture of this place makes us move back in time to the times of the pirates – there is also a Museum of Piracy here. A market is also held here. On my way north I came across an interesting place: Parque Eolico. A wind farm located on the ridges of smaller volcanoes. An incredibly quiet place and worth seeing, because the views are stunning.

Cezar Manrique

Om meer te weten te komen over de geschiedenis van het eiland, bezocht ik het Cezar Manrique Museum. Deze kunstenaar is niet alleen schilder, beeldhouwer of architect, maar ook milieuactivist. Hij streefde naar behoud van de traditionele constructie, hij was tegen het plaatsen van reclameborden, in de veronderstelling dat ze het landschap zouden ontsieren. Hij woonde in een huis in de bedding van de opgedroogde Taro de Tahiche-stroom, waarvan de begane grond in natuurlijke rotsholten was geplaatst die na de vulkaanuitbarsting waren gevormd. Het huidige uiterlijk van het eiland is te danken aan zijn activiteiten – naast zijn huis, waar de basis van zijn naam nu actief is, creëerde hij onder andere El Diablo, het symbool van het Timanfaya-park, Mirador del Rio, Jardin de Cactus , de originele cactustuin, tuinen en zwembaden in het Los Salinas hotel in Costa Teguise, Jameos del Agua – een concertzaal in een vulkanische rotsgrot. Hij creëerde ook verplaatsbare sculpturen, die hij Wind Toys noemde, die nu het eiland sieren.

DAG VAN DE CACTUS

Ik denk dat ik de stilte heb gemist, die heb ik hier gevonden.

Aan het begin van de vijfde dag ging ik hier en daar – dit eiland is magie in een notendop – er is alles wat je maar kunt wensen van een luxe vakantie: palmbomen, bananenbomen, luxe hotels, stranden en vulkanen.

De kers op de taart van de dag is Jardin de Cactus. Het is een artistiek ontwikkelde ronde krater, een gat in de grond, waar we meer dan 1.400 soorten cactussen kunnen bewonderen. Dit is het laatste grote werk van Cesar Manrique. Sommige zijn heel klein, omdat ze maar 2 centimeter lang zijn, maar er zijn er ook die meer dan 20 meter hoog zijn, die waarschijnlijk grote indruk maken op de meeste toeristen. Ze zijn op verschillende hoogtes geplant op stenen terrassen die naar boven klimmen. Hun verschillende vormen, kleuren en spikes maken het moeilijk om je ogen van elk ervan af te houden.

Tot slot nog een raadsel: is er een Mercedes die altijd geparkeerd staat en wit is? Ja! Het is een kerk die vlakbij de Jardin de Cactus staat. Het is me gelukt om 2 Mercedessen op één foto te vangen.

Op de 6e ochtend vertrok ik naar het noordelijkste punt van het eiland – Mirador de Guinate. Vanaf dit uitkijkpunt is er een prachtig uitzicht op de zeestraat van El Río, het eiland La Graciosa en de eilanden van de Chinijo-archipel verderop. Wist je dat Lanzarote bekend staat om de productie van aloë vera? Nee> Maak je geen zorgen, ik had ook geen idee tot ik het bord zag: Lanzaloe. Dacht ik kom even langs om te kijken. Dat had ik niet verwacht, duizenden aloë’s van “verschillende merken” gebruikt bij de productie van zeep, crèmes en cosmetica. Perfect als we te veel bruinen – het kalmeert de huid en hydrateert het perfect. Ik vraag me trouwens af of ze hier ook sap maken.

Aan de kust, in het midden van nergens, ligt Jameos del Aqua, op slechts een kilometer van Cueva de los Verdes. Ze behoren tot dezelfde overstromingstunnel de Atlantida. Jameos del Aqua bevindt zich in het deel van deze tunnel dat dichter bij de kust ligt. Het dankt zijn naam aan het bestaande meer binnenin, dat een unieke geologische formatie is. Deze plek is het eerste werk van Cesar Manirique, ons al bekend, waarin de mens “harmoniseert met de natuur”. Sightseeing begint weer met een korte wandeling de trap af, waar we eerst het restaurant bereiken. In tegenstelling tot Cuvea de los Verdes krijgen we hier geen gids. Onze ogen worden getrokken naar het zoutmeer in de grot, de belangrijkste attractie van deze plek. De tunnel zelf is ongeveer 60 meter lang, breed en ongeveer 20 meter hoog. Als je dichterbij komt, zie je een kristallen blad en kleine zwevende witte stukjes, een beetje zoals stukjes papier. Het zijn kleine krabbetjes, een vorm van kanker, om precies te zijn, een zeer zeldzame soort albino krabben, die een symbool van deze plek is geworden. Ze voeden zich met algen en bewonen normaal gesproken de oceanen op een diepte van bijna 3000 meter. Rechts, langs de muur, leidt een mooie, smalle, rotsachtige loopbrug met een originele balustrade ons naar de overkant.

Lanzarote

NOORDZIJDE

Als we het passeren, bereiken we een andere bar, waar we tussen rotstafels en trappen naar een andere attractie van deze plek klimmen, namelijk naar een exotische tuin met een zwembad. Het eerste dat de meeste toeristen uit de mond komen nadat ze het hebben gezien, is een grote “wauw”. Alles in schitterend wit. Het zwembad zelf maakt indruk met zijn azuurblauw, ook onderscheidend door de witheid van de rand. Palmbomen, rotsblokken en andere exotische planten zorgen ervoor dat je hier niet meer weg wilt.

Dag zeven is een tijd om te ontspannen. Ik kwam een beetje uit Arrecife, maar een van mijn passies is vliegtuigen. Hier beveel ik ook Mirador de Acercamiento aan aan alle luchtvaartliefhebbers. Tijdens het zonnebaden hoor je hier het geluid van binnenkomende vliegtuigen – recht boven je hoofd!!! Ik hoop dat je reis naar het eiland van de zon van zout en vulkanen onvergetelijk zal zijn en dat je met de volgende vlucht naar deze plek terugkeert!