Kiedy wsiadamy na nocny lot z Amsterdamu na Zanzibar, lotnisko jest ciche i spokojne. Stewardesy witają nas ciepłym uśmiechem i pomagają nam znaleźć mi miejsce w zaciemnionej kabinie. Rozsiadamy się i czujemy się komfortowo przed długą podróżą, która nas czeka.

Światła w kabinie są przygaszone, a większość pasażerów wokół nas już śpi. Postanawiamy zrobić to samo, usiąść wygodnie i zamknąć oczy, mając nadzieję, że trochę odpoczniemy.

Gdy wznosimy się w nocne niebo, szum silników usypia mnie. W kabinie jest cicho, z wyjątkiem okazjonalnych odgłosów kogoś poruszającego się na fotelu lub cichego szumu stewardów poruszających się po kabinie.

Wybudzam się ze snu, mój umysł dryfuje między snami a rzeczywistością lotu samolotem. Czuję delikatne falowanie samolotu, gdy przelatujemy nad rozległym Morzem Śródziemnym, a potem ciemność kontynentu afrykańskiego.

W którymś momencie w środku nocy budzę się zdezorientowana i oszołomiona. Wyglądam przez okno i widzę tylko ciemność nieba na zewnątrz. Spoglądam na zegarek i uświadamiam sobie, że mamy jeszcze kilka godzin do lądowania na Zanzibarze.

Postanawiam rozprostować nogi i przejść się po kabinie, wsłuchując się w cichy szum silników i delikatny ruch samolotu. Biorę od stewarda kubek wody i wracam na swoje miejsce, próbując się zrelaksować i trochę przespać, zanim dotrzemy do celu.

Gdy noc mija, zasypiam, i zanim się zorientuję, zapalają się światła w kabinie, gdy przygotowujemy się do zejścia na Zanzibar. Przecieram zaspane oczy i wyglądam przez okno, gdy pierwsze promienie świtu zaczynają oświetlać afrykański krajobraz poniżej. Oczekiwanie na nową przygodę wypełnia nas i nie możemy się doczekać, aby odkryć wszystko, co Zanzibar ma do zaoferowania.